Miejsca warte odwiedzenia w Poznaniu to temat rzeka, stąd też posiadamy szeroką ofertę wycieczek po Poznaniu i okolicach. Poznań kryje w sobie wiele interesujących miejsc z różnych okresów historycznych. Zamki, kościoły, forty, pomniki, zabytkowe kamienice, Stare Miasto oraz elementy przyrodnicze, takie jak jeziora czy parki kontrastujące z nowoczesną architekturą tworzą nasze piękne miasto. Każde miejsce przyciąga zwiedzających swoim urokiem, jak i kryje w sobie niezwykłą historię.
Stary Rynek
Bez wątpienia najczęściej odwiedzanym miejscem w Poznaniu przez turystów z Polski i ze świata jest Stary Rynek. Z pewnością ma to związek z dogodną lokalizacją, ale i również z urokiem tego miejsca. Poznańskie Stare miasto jest jednym z obszarów, na które nie wkroczyła nowoczesna architektura. To tutaj znajduje się serce naszego miasta. Liczne restauracje, sklepy i kawiarnie przyciągają tłumy Poznaniaków oraz turystów, lecz nie tylko w takich celach udajemy się na Stary Rynek.
Ratusz poznański
Najbardziej wyróżniającym się obiektem na rynku jest poznański ratusz wraz z koziołkami. Jest rozpoznawalnym elementem Poznania, nierzadko pojawia się na pocztówkach i znaczkach pocztowych. Ratuszem zarządza Muzeum Narodowe w Poznaniu
Jest to renesansowy budynek, którego budowę rozpoczęto przed 1300 rokiem. Przez lata był wielokrotnie przebudowywany, dokładano nowe elementy, takie jak zegar. Ważna przebudowa miała miejsce w latach 1781-1784. Ratusz poddano gruntownej renowacji, otrzymał wówczas kształt, który w zasadzie prezentuje się do dziś. Na szczycie umieszczono białego orła. Równie ważna przebudowa miała miejsce w latach po II wojnie światowej. Podczas walk o Poznań oraz w wyniku bomby fosforowej budynek został poważnie zniszczony. Kolejny remont budynku odbył się w latach 1992-2002.
Elewacje ratusza mają renesansowy charakter. Do pozostałości gotyckich należy fragment wieży z początku XVI w. z zrekonstruowanym klasycystycznym hełmem, Na jego szczycie znajduje się oryginalny orzeł. W 1675 roku wieżę ratuszową zniszczył piorun. Została odbudowana w 1690 roku, ale kilkadziesiąt lat później powalił ją huragan. Przywrócono ją pod końcem XVIII wieku. Z wieży ratuszowej codziennie o godzinie 12.00 odgrywany jest hejnał Poznania, podczas którego słynne poznańskie koziołki się trykają.
Ozdobą gmachu jest elewacja frontowa z trójkondygnacyjną loggią arkadową, nad którą wznoszą się trzy wieżyczki. W medalionach przedstawiono głowy mędrców i bohaterów antycznych, na attyce – królów polskich z dynastii Jagiellonów. Pod bocznymi wieżyczkami umieszczono wizerunki władców z dynastii Piastów.
Po zakończeniu prac remontowych w 2002 roku na fasadzie znalazły się m.in. łacińskie inskrypcje.
Ratusz Poznański
Pałacowe piwnice niegdyś pełniły rolę magazynów, w czasach średniowiecznych było to miejsce tortur. Na parterze znajdowały się archiwa miejskie. Pierwsze piętro było najbardziej reprezentacyjną częścią obiektu, gdyż mieściła się na nim siedziba władz miejskich. Drugie piętro pełniło funkcje gospodarcze, obecnie znajdują się tam wystawy. W Sali Wielkiej widnieją okazałe herby, krzyże, portale, sklepienia i dekoracje. Niegdyś było to miejsce obrad sądu miejskiego oraz rada miejskiej. Została zniszczona podczas II wojny światowej, lecz odrestaurowano ją w latach 50 XX wieku. W Ratuszu znajdziemy także Salę Sądową, gdzie, jak wskazuje nazwa, odbywały się niegdyś procesy sądowe.
Pałacowe piwnice
(źródło: bi.gazeta.pl)
Domki Budnicze
Są to urocze, kolorowe, XVI-wieczne kamieniczki, przyklejone do poznańskiego Ratusza. Stanowią element zabudowy handlowej. Od dawien dawna sprzedawano w tym miejscu różne produkty, przeważnie ryby. Murowane kamieniczki wybudowano na przełomie XV i XVI wieku. Służyły nie tylko jako obiekt handlowy, ale i mieszkalny dla kupców. W dolnych częściach murowanych kamieniczek mieściły się kramy. Na niektórych domach do dziś znajdują się herby kupców.
Zespół domków budniczych zamyka od strony południowej kamieniczka z 1538 r., zwana Kancelarią Miejską lub Domem Pisarzy. Do XVIII w. mieszkał w niej pisarz, obecnie znajduje się tu siedziba Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania.
Podczas II wojny światowej zabudowania zostały doszczętnie zniszczone. Na szczęście odbudowano je w latach 50 XX wieku, zrekonstruowano podcienia, wykorzystując oryginalne, renesansowe detale. Dzięki temu wciąż można podziwiać urok domków budniczych.
Obecnie w podcieniach kamienicy sprzedawane są wyroby pamiątkarskie oraz obrazy artystów.
Domki Budnicze
Bazylika kolegiacka Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa w Poznaniu, znana też jako Kościół Farny
Jest to barokowy kościół farny i zarazem kolegiacki pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika w Poznaniu. Budowę Kościoła rozpoczęto w 1651 roku, lecz m.in. z powodu potopu szwedzkiego prace budowlane zakończyły się kilkadziesiąt lat później.
Bogato zdobioną różową fasadę z podwójnymi białymi pilastrami ograniczają z obu boków dwie niskie, nie wystające ponad korpus kościoła wieże. Farę zamyka typowa dla architektury jezuickiej pięcioosiowa fasada poprzedzona okazałym dziedzińcem.
Zgodnie ze stylem baroku, wnętrze kościoła jest pełne przepychu. Nawa główna ma 27-metrów wysokości, . Wokół znajduje się jedenaście bogato zdobionych kaplic oraz ciekawe organy, ołtarze i malowidła.
Fara otwarta jest od 6.00 do 19.30. Odbywają się w niej także nabożeństwa.
W 2010 roku Kościół uzyskał tytuł Bazyliki Mniejszej.
(Źródło:wikipedia.org)
Zamek Królewski
Z uwagi na monumentalny kształt wyróżniający się na tle sąsiednich budynków oraz szereg oferowanych atrakcji, zamek cesarski jest dla wielu osób bardziej rozpoznawalnym niż zamek królewski. Należy jednak pamiętać, że poznański zamek królewski jest równie piękny i ma za sobą bardzo długą historię. Przez lata na zamku miały miejsce ważne wydarzenie, w tym śluby książąt.
Budowa zamku najprawdopodobniej rozpoczęła się w XIII wieku za czasów Przemysła I, a została zakończona przed rokiem 1337. Od czasów Władysława Łokietka był on siedzibą starostów generalnych Wielkopolski. Ważna przebudowa miała miejsce na początku XVI wieku, budynki wzniesiono do nowa, lecz w 1536 roku nawiedził je pożar.
Z ruiny podniósł go ówczesny starosta, nadając mu charakter renesansowy. Nowo zbudowany budynek główny miał trzy kondygnacje nakryte czterema poprzecznymi dachami. Dodano także loggię arkadową od strony dziedzińca. Zamek został zniszczony podczas potopu szwedzkiego i wojny północnej. Został częściowo odbudowany w połowie XVIII wieku. Po II rozbiorze Prusacy rozebrali ruiny południowej części zamku budując na pozostawionych renesansowych piwnicach dwukondygnacyjną oficynę, która wraz z istniejącym archiwum stanowiła siedzibę rejencji. Rok później rozebrano dawną kuchnię, wznosząc na zasypanych piwnicach nowy gmach. Później w dawnym Zamku znalazł się sąd apelacyjny, a następnie archiwum państwowe.
Ta ostatnia funkcja zamku trwała aż do 1939 roku. Podczas walk o poznańską cytadelę, w lutym 1945, Wzgórze Przemysła znalazło się w polu ostrzału artylerii i zamek ostatecznie legł w gruzach. W latach 1959-1954 odbudowano część zniszczonych gmachów.
Dnia 22 kwietnia 2002 powstał Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego w Poznaniu, którego celem jest przywrócenie zamkowi dawnej świetności.
W latach 2010-2013 została odbudowa część południowa, natomiast 26 czerwca 2016 został udostępniony na wieży punkt widokowy.